De kokons van de nacht

76 jaar na Psychodag, de noodlottige dag dat iemand het fatale bevel gegeven had. De vele satellieten rondom de aarde hadden hun dodelijke lading losgelaten: de hallucinatiedrugs, chemikaliën die de werkelijkheid veranderden, misvormden...

De enkelingen die het overleefden waren anders geworden, aangepast aan een schijnbaar krankzinnige wereld, wezens die geen vast begrip meer hadden van tijd of werkelijkheid. Maar er waren anderen, die veilig waren geweest op het fatale moment en die het nu nog waren... of dachten dat ze het waren. De Klons, de laatste drie vestingen van beschaving, van rationaliteit op aarde. Drie celsteden, overkoepeld, beschut tegen de nachtmerries van de buitenwereld. Waren zij wel veilig? Of was er iemand - of iets - bezig hen langzaam te vernietigen?